Mijn naam is Vic en dit jaar lonkt de 30 jaar om de hoek. Sinds 2016 ben ik samen met mijn fantastische partner Pieterjan. We kenden elkaar al enkele jaren voor de vonk oversloeg en we een koppel vormden. In het dagelijkse leven ben ik zorgkundige in een WZC. In mijn vrije tijd ben ik graag bezig met ceramiek. Zo heb ik de urnen gemaakt voor mijn overleden grootvaders. Op babyborrels geef ik graag een eigen gemaakte spaarpot af met de naam van het kindje erop.
Prematuurtje
Aan 33 weken en drie dagen ben ik, op 27 mei, bevallen van onze prachtige dochter Ileonie. Ileonie verbleef nadien nog een maand in het ziekenhuis omdat ze zo vroeg geboren was. Tijdens de nachten belde ik altijd eens om te horen hoe het met haar was. De eerste weken sliep ze zowel tijdens de dag en de nachten goed.
Op het einde van de maand in het ziekenhuis hoorden we dat ze meer en meer wakker was tijdens de nacht en ze dan wel even moeten rondwandelen met Ileonie voor ze terug wou slapen. Na een lange maand in het ziekenhuis mocht Ileonie eindelijk mee naar huis.
Slechte slaper
Maar dan begon het pas voor ons. Ileonie sliep zowel tijdens de dag als tijdens de nachten amper. Tijdens de dag liep ik veel rond met Ileonie tot ze in slaap viel in mijn armen. Een andere optie was dat ze na haar flesje in slaap viel bij mij en zaten we vervolgens uren samen in de zetel. Ileonie sliep soms voor kleine dutjes in haar park en ik zorgde dan dat ik amper lawaai maakte.
Tijdens de nacht sliep Ileonie tussen de voedingen in amper een uurtje. Dan wisselden mijn partner en ik af om met Ileonie rond te lopen. Pas als Ileonie meer dan 20 minuten sliep bij ons durven we ze in haar bedje te leggen. Ileonie sliep bij ons op de kamer omdat ze een monitor had tegen wiegendood en deze wel nog eens durfde afgaan als ze echt diep sliep.
Draagdoek
Na een maand slapeloosheid en veel rugpijn door met Ileonie rond te lopen, raadde mijn vroedvrouw een draagconsulente aan om te leren een draagdoek te knopen en zo tijdens de dag Ileonie te doen slapen. Bieke van ‘Draag Graag’ kwam langs om mij het knopen aan te leren. En zo waren we vertrokken om Ileonie vele uren dicht bij mij te dragen. In de draagdoek viel Ileonie al snel na een paar rondjes rond de keukentafel in slaap. En zo zaten we dan samen in de zetel, aten we samen, deden we samen de was en plas en zaten we samen buiten bij de katten.
Na een aantal maanden merkten we veranderingen in Ileonie haar slaappatroon. Als ze een dag uit haar ritme was, sliep ze tijdens de nachten zeer slecht. Ze sloot haar als het ware af van de buitenwereld door te slapen als we op stap waren. Wat dan uitmondde in een slapeloze nacht voor ons drie. En zo bleven we de rest van de zomer vooral thuis.
Als we al eens durfden ergens naartoe te gaan, wat niet veel gebeurde door de corona maatregelen, nam ik Ileonie direct bij mij in de draagdoek. Ze voelde zich veel meer geborgen en veilig in de draagdoek, dicht bij mij. En de nachten na een uitstap verliepen ook vlotter.
Op zoek naar hulp voor het slapen
Op het einde van augustus verhuisden we Ileonie naar haar eigen kamertje. De eerste nachten verliepen goed en werd ze enkel wakker voor een flesje. Na een paar weken vielen de nacht voedingen weg en sliep Ilonie door, iets wat we niet zo snel verwacht hadden. Maar ons geluk was van korte duur, na een drietal dagen begonnen we terug met de lange nachten waar we alle drie wakker waren.
We namen er vrede mee dat we terug bij af waren en dat Ileonie niet meer doorsliep. We probeerden wel om deze keer niet meer uren met haar rond te lopen maar te troostten haar in haar bedje. We moesten tijdens de nachten vooral opstaan om haar tutje terug te geven. Tijdens de dag probeerde ik een paar keer om Ileonie in haar eigen bedje te doen slapen maar zonder succes.
Eind december besloten we dan toch maar om hulp in te schakelen en een e-book (zie hieronder) aan te kopen van Snuggles and Dreams. De eerste weken liepen super goed en sliep Ileonie haar dutjes in haar eigen bedje tijdens de dag. Mijn partner en ik namen samen de beslissing om Ileonie haar tutje weg te nemen, we wilden niet blijven opstaan om deze terug te geven. Baby’s kunnen rond de leeftijd van 8 maanden deze zelf terug nemen dus daar zaten we nog lang niet aan. Dit liep de eerste nachten verdacht goed.
Cursus Newborns
- €39,00
Hoe gaat het slapen nu?
En zo sliep Ileonie na een dikke week terug goed door, dankzij de tips die we in het boek hadden gelezen. Maar nu midden januari zijn we terug bij af en slaapt Ileonie niet meer door. Er is nochtans niets verandert in haar ritme of dat van ons. We wachten nog een paar weken af hoe het verder loopt en anders zullen we extra begeleiding vragen aan Snuggles & Dreams.
Als ik op 21 januari terug aan de slag zal gaan in het WZC zal ik een goede 9 maanden thuis geweest zijn. De eerste twee maanden was er de lockdown en vielen al mijn uitjes met vriendinnen en bezoekjes aan familie in het water. Ik voelde me alleen en kon aan niemand mijn mooie bolle buik laten zien. Maar de maanden na de bevalling waren het ergste en het meest eenzame.
Geen bezoek in het ziekenhuis en geen bezoek als Ileonie thuis was. De eerste weken dat Ileonie geboren was vroegen familie en vrienden nog eens hoe het met ons was, maar daarna verwaterde dit. Tot op de dag van vandaag weten veel mensen niet hoe ik me voelde de eerste maanden na de bevalling. Ik had het gevoel dat niemand naar mijn verhaal wilde luisteren en vond dat ik maar wat aan het overdrijven was. Iets wat ik op de dag van vandaag wel nog altijd voel.
Covid-19 positief
Ileonie en ik gingen niet veel naar buiten waardoor ik me meer en meer geïsoleerd voelde in mijn eigen huis. Ik was zo bang om Covid-19 te krijgen dat ik niet meer naar de winkel durfde gaan en dit had ik ook al tijdens mijn zwangerschap. Ben dus in 9 maanden tijd geen supermarkt meer binnen geweest. Enkel de apotheek en de slagerij ging ik nog binnen omdat er daar nooit veel volk was, of toch niet zoals in de supermarkt.
Vriendinnen zag ik enkel op wandeling en de bezoeken aan mijn ouders en schoonouders waren ook zeer schaars. De feestdagen vierden we gezellig met ons drie thuis voor de televisie. De eerste zondag van het nieuwe jaar wilde mijn schoonmoeder zo graag Ileonie haar Nieuwjaarscadeau geven. We besloten kort op bezoek te gaan en deden samen een flinke wandeling in de buitenlucht.
Twee dagen later kwam het slechte telefoontje: mijn schoonmoeder had positief getest op COVID-19. En ja hoor, hetgeen waar ik zoveel schrik voor had werd onze waarheid. De dag nadien voelden Pieterjan en ik ons beiden niet goed. Op het einde van die week kregen we ook het slechte nieuws dat we beiden positief waren getest.
Een baby opvoeden is een zware relatie test en we waren er als koppel klaar voor om deze uitdaging aan te gaan, maar Covid-19 maakte die test wel extra zwaar. Je kan niet terugvallen op je ouders of vriendinnen die je tijdens de dag komen bijstaan. Ook niet op iemand die een paar uur op Ileonie kwam passen zodat ik eens naar de kapper of schoonheidsspecialiste kon gaan, want die waren tegen die tijd al terug gesloten.
24/24, 7/7
Ik was echt 24/24, 7/7 bij Ileonie. En als Pieterjan na een zware werkdag thuiskwam stopte ik hem direct Ileonie toe en ging ik mijn gaan opsluiten op het toilet met mijn gsm dit was mijn ‘afleiding’ van de dag. Pieterjan was echt mijn grootste steun in dit alles, hij aanvaarde mijn huilbuien na een lastige dag, een woede-uitbarsting als het me even te veel werd als Ileonie al heel de dag aan het huilen was en enkel bij mijn trost vond. Pieterjan steunde mij echt in alles, wilde ik naar een osteopaat, babypsycholoog of homeopaat met Ileonie vond hij dit oké.
Zonder zo een sterkte partner naast je overleef je dit niet als koppel denk ik dan. Maar onze echte relatie test kwam er dus toen we samen in quarantaine thuis zaten. Je moet weten dat we in de vier jaar dat we samen zijn nog nooit geen 7 volle dagen na elkaar samen zijn thuis geweest. Pieterjan kan niet stil zitten en werken is zijn passie. Maar in die dagen quarantaine waren we alle twee zo ziek als iets dat we ons echt aan elkaar moesten optrekken om voor Ileonie te zorgen.
Alles wat we moesten doen was te lastig dus lagen we het meeste van de dag uitgeteld in de zeten en wisselden we af om voor Ileonie te zorgen. We hebben alle twee gelukkig een groot gevoel voor humor of zeg maar droge humor en plagen elkaar ook graag en dit was onze sterkte schakel in dit alles.
Laat me afronden met te zeggen dat de COVID-19 en het krijgen van Ileonie ons als koppel alleen maar sterker gemaakt heeft.
Liefs Vic B.
Wil jij graag ook jouw verhaal vertellen en een blog schrijven? Laat het ons weten via info@snugglesanddreams.com.
Zit je helemaal in de knoop met de slaapgewoontes van je kindje? Dan kunnen de slaapgidsen of online cursussen (per leeftijdscategorie) interessant zijn of een losse consultatie kan hiervoor ook fijn zijn. Je kan ook kiezen voor een coachingstraject voor een persoonlijk plan en dagelijks begeleiding. Zie hieronder voor meer info over onze diensten.
