Elke dag moet je kind omgaan met emoties. Er zijn tal van emoties die kinderen vaak ervaren: bang, boos, blij, gefrustreerd, verdrietig, jaloers of teleurgesteld. Deze emoties kunnen ook vaak wisselen op korte termijn. Daar waar je kindje net hardop aan het lachen was, neemt nu ineens verdriet de overhand, bijvoorbeeld doordat je kindje gevallen is. In de opvoeding is het omgaan met emoties wat complex. Je probeert ermee om te gaan, maar dat is niet steeds even evident. Je kindje uit zijn emoties nog heel heftig, waardoor de emoties vaak in extremen worden gezien. Denk maar aan een stevige woedebui of extreme angst voor insecten. In dit blogartikel vertel ik je meer hoe je je kindje kan leren omgaan met emoties.
Emoties bij jonge kinderen
Jonge kinderen kunnen hun emoties nog niet voldoende zelf reguleren. Naarmate ze ouder worden, leren ze hun emoties beter begrijpen en leren ze ook controle krijgen over deze grote emoties. Ook krijgen ze meer taal en kunnen ze hun gevoelens onder woorden brengen. Voor een jong kind is dit niet steeds mogelijk, waardoor er nog meer frustratie kan optreden. Ze krijgen zich verbaal niet geuit, worden niet voldoende begrepen en hierdoor zal de grote emotie niet snel en niet vanzelf zakken. Hoe ouder je kindje wordt, hoe beter hij zal kunnen omgaan met emoties.
Uiteraard zal je kindje wel moeten leren omgaan hiermee. Alle emoties zijn nuttig en mogen er ook zijn. Aan ons om hen te leren wat ze voelen, wat ze kunnen doen en hoe ze er dus mee kunnen omgaan.
Natuurlijk is dit allemaal gemakkelijker gezegd dan gedaan, want als ouder ervaar je ook je eigen emoties. Denk maar aan een situatie waarbij je probeert om rustig te blijven, je je kindje probeert af te leiden, maar er niks lijkt te helpen. Je geduld geraakt op en je verheft je stem, je kindje wordt nog bozer en dan heb je dus emoties die elkaar versterken.
Je hoort het dus al. Het omgaan met emoties is ingewikkeld. Je moet je eigen emoties onder controle kunnen houden, emoties van je kind herkennen, hier helpen taal aan te geven en je kindje hier helpen mee om te laten gaan.
Als je kindje verdrietig is, wil je uiteraard dat je kindje zich snel weer beter voelt. Soms hoor je ouders dan zeggen ‘je hoeft niet te huilen, het is alweer beter’. Ze doen dit uit goede bedoelingen, maar eigenlijk gaan ze op deze manier de emotie gewoon ontkennen. Alsof de emotie niet bestaat, terwijl je kindje dit wel voelt. Je kindje gaat zich dan misbegrepen voelen en leert ook niet omgaan met emoties.
Wat kunnen we als ouders dan doen?
Het erkennen van de emoties. Als je kindje een bepaalde emotie voelt is dit echt en dus niet aan ons om te bepalen of zijn emotie overdreven is. Door het gevoel van je kind te erkennen neem je je kindje ook serieus. Je leert hem om z’n eigen gevoelens serieus te nemen en ernaar te luisteren. Het erkennen van emoties levert ook een soort rust op. Kinderen voelen zich begrepen en je zal zien dat op deze manier de emotie ook sneller gaat zakken.
In het geval dat een emotie ontkend wordt, bestaat de kans dat je kindje gaat willen laten zien dat het wel echt is en hij zich ook nog eens misbegrepen voelt. Hierdoor gaat je kindje bijvoorbeeld nog luider schreeuwen.
Door de onderliggende emotie te benoemen of door te herhalen wat je kindje zegt, voelen ze zich gehoord.
‘Je wil graag nog spelen in de speeltuin, hé.’
‘Je wou graag zelf je jas openen.’
Je benoemt zijn gevoel. Dit wil niet zeggen dat je bijvoorbeeld nog langer in de speeltuin dient te blijven. Door dit te herhalen, zal je kindje al wat rustiger worden, omdat hij zich begrepen voelt. Zo leer je je kindje stilaan omgaan met emoties.
Hoe kun je je kind leren omgaan met emoties?
Als eerste stap is het belangrijk dat je zelf rustig bent. Je kan niet gaan co-reguleren wanneer je zelf niet gereguleerd bent. En opgelet, want lichaamstaal wordt door de andere ook opgepikt.
Wanneer je voelt dat je zelf niet rustig bent, kan je best even kijken wat voor jou werkt om je rust terug te vinden. Zo heb je bijvoorbeeld een ademhalingsoefening (tweemaal kort inademen en lang uitademen). Misschien helpt het om even tot 10 te tellen.
Van zodra je zelf rustig bent, ga je de volgende stappen zetten:
- Luister naar wat je kindje zegt.
- Vervolgens ga je het gevoel benoemen. Bijvoorbeeld “Ik zie dat je boos bent.”
- Dan kunnen we het gevoel ook erkennen. Bijvoorbeeld “Het is ook echt vervelend/niet leuk dat.…”
- Vervolgens ga je wel zeggen wat je verwacht of wat verder de bedoeling is. Bijvoorbeeld “Helaas moet moeten we nu naar huis, we komen zeker nog een keertje terug naar de speeltuin.”
Doordat je emoties gaat erkennen, krijgen kinderen het gevoel dat ze begrepen worden. En dat zorgt voor wat meer rust.
Je gaat dus als het ware co-reguleren. Je tracht je kindje zijn gevoel te benoemen, erkennen.
Vervolgens probeer je ook te kijken hoe hij ermee kan omgaan als het voor je kindje even teveel is. Bijvoorbeeld even samen knuffelen, samen ademhalingsoefeningen doen, even buiten tegen een bal trappen.
Hopelijk geeft deze informatie net wat meer achtergrond en houvast als je kindje het de volgende keer even moeilijk heeft. Want alle emoties mogen er zijn. Als je kindje blij is, vinden we dit niet moeilijk om daarmee om te gaan. Maar als hij boos wordt, vinden we het vaak veel lastiger. Terwijl dit eigenlijk ook een normale emotie is. Misschien een bedenking om ook in het achterhoofd te houden.
Moest je nog met specifieke vragen zitten over opvoeding, help ik jou heel graag verder. Je kan hier mijn diensten terugvinden.
Liefs,
Eefke
Opvoedingscoach Snuggles & Dreams
Opvoedingscursus
- €49,00
