Dit is een eerder persoonlijke blog met mijn ervaring over het naar bed brengen van ons oudste dochtertje Noélie. Van kleins af aan heb ik steeds, zoals zoveel mama’s waar ik dagelijks mee spreek, het voortouw genomen wat betreft de verzorging en het naar bed brengen van ons oudste dochtertje Noélie. Niet dat mijn man dit niet ‘mocht’ doen, maar ik heb het steeds naar mij toe getrokken. Hij was ook regelmatig niet thuis bij bedtijd dus het was ook natuurlijk zo geëvolueerd dat hij haar enkel naar bed deed wanneer ik eens niet thuis was bij bedtijd. Dit verliep dan ook altijd prima.
Het is tijd!
Totdat ik het idee kreeg, toen Noélie al een flinke peuter was, dat het misschien eens tijd werd om af te wisselen. Het bedtijdritueeltje was erg gezellig geworden ondertussen, de papa werkte door de lockdown in 2020 veel vaker van thuis, dus tijd om af te wisselen. Bleek echter dat dit niet zo eenvoudig was. Wanneer ik thuis was, was het géén optie om door papa naar bed gebracht te worden. Oei, dit hadden we natuurlijk in de hand gewerkt. Een huilend kind, dat achter mama schreeuwt, naar bed brengen door papa, dat zagen we dan ook weer niet zitten. We probeerden 1 keer per week toch de papa aan de beurt te laten, soms lukte dit, soms niet. Net doordat we soms toegaven wanneer ze dit niet wou, werkten we dit gedrag natuurlijk in de hand.
Toen ik zwanger raakte van ons 2de kindje wist ik dat we hieraan gingen moeten werken voordat kleine zus haar intrede zou maken. Wanneer de papa thuis was bij bedtijd, leek het me namelijk veel gemakkelijker dat hij Noélie naar bed kon brengen terwijl ik met de newborn bezig was. Ondertussen was Noélie al ruim 3 dus tijd om hier echt eens verandering in te brengen.
Afwisselen mama/papa en doorzetten
Toen ik ongeveer 5 maanden zwanger was, maakten mijn man en ik de afspraak om voortaan dagelijks af te wisselen bij bedtijd, tenzij de ene of de andere niet thuis was natuurlijk. Niets ingewikkelds dus en makkelijk uit te leggen aan Noélie. Maar Noélie was hier geen vragende partij voor en wou ook absoluut niet door papa naar bed gebracht worden wanneer ik thuis was. We gingen toch van start met de nieuw gemaakte afspraak en bijhorend groot protest van Noélie.
Dat was voor ons alle drie echt niet leuk, ik hoorde Noélie huilen omdat ze mama wou, de papa moest een schreeuwend kind in bed proberen te krijgen… we wilden maar al te graag de handdoek al meteen in de ring gooien, maar gezien ik zwanger was en we wisten dat het echt belangrijk was dat ook papa haar naar bed kon brengen, zetten we door. Net omdat we voordien soms wel hadden toegegeven, was het niet meer dan normaal dat Noélie hoopte dat we dit nu terug zouden doen. Daarom was het ook extra belangrijk dat we consequent bleven.
De volgende dag stopte ik Noélie in bed zoals afgesproken, niets aan de hand dus en een tevreden Noélie. De dag daarop was het weer de beurt van papa, opnieuw groot protest, maar we zetten door. De dag nadien was het terug aan mij en dan weer aan papa. Bij de derde keer had Noélie door dat we niet van gedachte zouden veranderen, we hielden ons aan de afspraak mama-papa-mama-papa wat voor haar voorspelbaarheid gaf. Het naar bed gaan ging plots veel vlotter en vanaf de 4de keer was er geen vuiltje meer aan de lucht, oef! Ze bleef wel nog een hele tijd enthousiast vragen “is het vandaag mama-beurt?” 😊 Het heeft zelfs een aantal maanden geduurd voordat ze onverschillig werd wie haar juist naar bed zou doen.
Tips om vlot je kind in bed te leggen
Ondertussen zijn we 1,5 jaar verder en kan ik alleen maar zeggen, hadden we dit maar eerder gedaan! Daarom dat ik ook deze blogpost schreef om jou hier tips rond te geven, ik geef ze hieronder nog even op een rijtje mee:
- Wissel regelmatig af tussen beide ouders om de baby naar bed te doen, start hier al vroeg genoeg mee, geef aan je partner ook de kans om te weten hoe de baby graag gaat slapen
- Hou je aan de gemaakte afspraken, dat schept duidelijkheid voor je kind, ook al is je kind het hier misschien niet mee eens
- Je kan de gemaakte afspraken ook visualiseren: maak bijvoorbeeld een poster van de week en plak telkens de foto van de ene of de andere ouder op de dagen waarop die aan de beurt is
- Vertel aan je kind dat je alvast uitkijkt naar wanneer het jouw beurt is, wat ik bijvoorbeeld zei is “vandaag is het papa-beurt, maar morgen is het weer mama-beurt en mama kijkt er al naar uit!”
- Geef gehoor aan het eventuele protest van je kind, maar geef niet toe. Dit lijkt heel onschuldig, maar je werkt het protest er uiteindelijk mee in de hand waardoor het nadien nog moeilijker wordt
Veel succes!
Liefs,
Nathalie
Zit je toch helemaal in de knoop met de slaapgewoontes van je kindje? Dan kan de slaapgids of online cursus al fijn zijn. Heb je toch liever dat persoonlijk contact met een ervaren slaapcoach? Dan kan een losse consultatie een goed alternatief zijn. Ben je liever begeleidt, dan kan een coachingstraject met een persoonlijk plan en dagelijkse begeleiding ideaal zijn.
Dit bericht heeft 2 reacties
Oh, dit is precies de situatie waar wij in zitten met onze peuter (bijna 3 jaar). Toen zij een half jaar was kregen wij slecht nieuws over mijn schoonmoeder. Vanaf dat moment is met name ook de bedtijd en nacht op mijn schouders gekomen. Nu mijn schoonmoeder driekwart jaar geleden is overleden, voel ik de noodzaak om het probleem aan te pakken en het weer eerlijk te verdelen. Ik vandaag heb een dagplanning gemaakt en hoop dat dit gaat werken. Plus we moeten even doorzetten! Altijd fijn om te lezen dat we niet de enige zijn. Dank voor het artikel!
Wij merken dit reeds bij onze baby van 4 maanden, waar we nu met de opstart van de kinderopvang een beurtrol tussen ons beiden willen organiseren. Onze jongen maakt het papa niet gemakkelijk door te huilen. Maar we zullen ook blijven verder oefenen!