Onze refluxbaby Naud

Dit is een gastblog van mama Nicky Somers, arts-specialist in opleiding.

Refluxbaby

We kennen het woord allemaal, of we kennen iemand die een refluxbaby heeft (gehad) – al dan niet met de bijhorende slaapproblemen… Is het een trend, of toch een werkelijk probleem? Eén ding is zeker: je hebt geen flauw idee hoe het leven is met een refluxbaby, tot je er zelf eentje hebt (gehad)! Iets wat volgens mij ook geldt voor andere medische problemen, zoals een kindje dat veel ziek is tijdens de eerste levensjaren.

Zelf dacht ik vaak, toen ik zo’n verhaal hoorde, ‘Het is wellicht hoe je er mee omgaat als ouder’. Nu heb ik er toch spijt van dat ik er ooit zo over dacht in plaats van de ander iets diepgaander te steunen. Daarom wil ik mijn verhaal hier delen: laat het een mentale steun zijn voor de mama’s (en/of papa’s) die nood hebben aan een positief refluxverhaal. Want oh jawel, er komt een einde aan de helse periode en het zal steeds beter gaan… En denk tijdig na over het slaappatroon van je baby en hoe je dit wil aanpakken, wanneer jij er klaar voor bent.

Ik ben Nicky, arts-specialist in opleiding en trotse moeder van een lieve dochter Lena (4 jaar) en kleine babybroer Naud (7 maand). Vandaag, een goede 6 maanden na de geboorte van mijn kleinste oogappeltje, heb ik voldoende energie herwonnen om jullie mee op sleeptouw te nemen doorheen het verhaal van refluxbaby’s en hun slaapproblemen. Met grote dank aan slaapcoach Nathalie van Snuggles & Dreams om mij deze kans te bieden, maar vooral om samen met haar team van slaapcoaches mij de nodige kennis bij te brengen rond de slaap bij baby’s. Het redde mijn prille leven als moeder van twee!

Diagnose

Als je forums af scrolt rond refluxbaby’s vind je ontelbare verhalen. Ik heb er veel gelezen, tijdens die slapeloze nachten… Op zoek naar een sprankeltje hoop in positieve verhalen. Iets wat ik vaak zag terugkomen, was de lange zoektocht naar de diagnose en de correcte behandeling. Veel verhalen vond ik terug op Nederlandse websites en helaas hebben onze noorderburen een ander gezondheidszorgsysteem: zij dienen eerst doorverwezen te worden door een huisarts alvorens ze een kinderarts kunnen consulteren.

Blijkt dat de huisartsen vaak ‘streng’ zijn en de verhalen van reflux wegwuiven. Wij zijn in België behoorlijk verwend om zelf de keuze te kunnen maken naar welke arts we gaan. Kies dus een arts waarbij je je goed en vooral ook ‘gehoord’ voelt. De ene arts verkiest het uitvoeren van een pH-metrie (onderzoek om refluxziekte vast te stellen), een andere voelt de diagnose tentatief aan en gaat voor een proeftherapie – het belangrijkste is gewoon dat je geholpen wordt. Jij voelt aan dat er iets niet klopt met je kind! Vergeet dit nooit.

Alvorens het raadplegen van een arts, is er bij jezelf wellicht een belletje gaan rinkelen rond ‘reflux bij baby’s’. Hier is toch iets belangrijks rond te vertellen: ELKE baby heeft reflux. Reflux op zich is goedaardig en is een logisch gevolg van de nog niet 100% functionele sluitspier ter hoogte van de overgang tussen slokdarm en maag. Alle newborns hebben last van terugvloei van maaginhoud in de slokdarm en/of de mond (al dan niet zichtbaar). Zolang er geen symptomen zijn van refluxziekte, dan stelt er zich geen probleem en is het gewoon afwachten geblazen.

Bij Naud was het een ander verhaal… Vanaf dag 1 was hij aan het slikken en hikken en hoe meer weken er verstreken, hoe onrustiger hij werd bij het drinken van zijn melk. Hij had die eerste weken zoveel last van krampen, dat onze aandacht hiernaar getrokken werd en wij dachten dat alles hieraan te wijten was. Niet dus. Na 3 weken kreeg hij reeds koemelkvrije voeding en het leek maar weinig beterschap te bieden – terwijl het bij onze dochter wonderen verrichtte.

Het heeft welgeteld 8 weken geduurd alvorens ik door had dat Naud verborgen reflux had, en dat als arts – wat voelde ik mij schuldig! Alle niet-medicamenteuze voorzorgen rond reflux waren reeds genomen: hellend hoofdeinde van het bedje, ingedikte voeding, koemelkvrije voeding (er bestaan hiervoor trouwens handige beslisbomen online).

Na overleg met de kinderarts, startten we uiteindelijk een proeftherapie op met een PPI (protonpomp inhibitor) – een ‘maagbeschermer’ in de volksmond. Ik had hier meteen al mijn hoop op gezet, maar tevergeefs. Het duurde nog weken alvorens de therapie goed aansloeg, deels door de incorrecte toediening van het medicijn. Idealiter gebeurt dit een halfuur voor de voeding, op nuchtere maag. Iets wat heel moeilijk is bij een krijsende baby die steeds honger heeft.

Samengevat

Herken de symptomen (ook al worden die vertroebeld door andere kwaaltjes die vaak tegelijk optreden), roep tijdig hulp in van de arts, vergeet naast medicatie zeker niet om eerst de niet-medicamenteuze weg te doorlopen en probeer voor jezelf een zo goed mogelijke manier te vinden om de medicatie correct toe te dienen. Je bent op dit moment al héél ver! Op medisch vlak is het dan gewoon de tijd afwachten… Tot de baby ouder wordt, vaste voeding eet en steeds vaker rechtop zal zitten en bewegen. Tijd heelt alle wonden, ook deze 🙂

Voor mij was het boek ‘Refluxbaby en andere onruststokers’ van Stephanie Molenaar (zonder reclame ervoor te willen maken of hier iets bij te winnen) een meerwaarde, zowel in het beseffen dat mijn kindje refluxziekte had – als om mij te doen inzien dat hij hierdoor oververmoeid was. Een zoveelste boek dat ik trouwens in pure impulsiviteit heb aangekocht op een vroege ochtend, al wenend en ten einde raad… Maar het was zeker zijn geld waard.

Slaapproblemen, bijna een onmiskenbaar gevolg van de reflux

Over dit gegeven zou ik bijna een boek kunnen schrijven. Vooral rond hoe ik mij heb gevoeld de afgelopen 6 maanden: ‘een levend lijk’ lijkt de beste en beknopte beschrijving te zijn. Ik heb de zomermaanden zo goed mogelijk gespendeerd, omdat ik mijn dochter een mooie vakantie niet wou ontzeggen. Hoe druk mijn dagen ook gepland waren vol fijne activiteiten, vanbinnen voelde ik mij leeg.

Ik werd geleefd. De vermoeidheid had mij volledig ingehaald. De liefde voor mijn dochter en de zomer voor haar zo goed mogelijk willen invullen, bleek mijn grootste geluk te zijn – anders was ik werkelijk in een grijs (en ik durf zelfs zeggen zwart) gat gevallen.

Er was weinig te merken van de roze wolk. Wat niet wegneemt dat ik heb genoten van alle intense momenten samen, vooral die eerste weken dan: het troosten van mijn baby bij al zijn pijnklachten, zijn kleine babyhandjes tegen mijn borst voelen terwijl we samen in bed in slaap vielen – maar alles werd gaandeweg steeds meer overschaduwd door de mist der vermoeidheid. Dit mag gezegd worden: het leven met een pasgeboren baby is niet steeds rooskleurig. Al zeker niet wanneer het slaaptekort een zware tol eist.

‘Ik ben énorm naïef aan een tweede kindje begonnen’, zeg ik tegen bijna iedereen die me de afgelopen maanden vroeg hoe het ging. Dat heb je dan als je geluk blijkt te hebben met je eerste kindje. Ze was van in het begin een droomslapertje. Nooit hebben we moeten nadenken over haar slaap (zij had trouwens een heel vreemd ritme met bedtijd rond 20u en opstaan rond 8-9u als baby – ook dat is ok). Zelfs als prematuur geborene sliep zij na een drietal maanden door en sindsdien kan ik het aantal keer dat ik jaarlijks moet opstaan op 1 hand tellen. Nu moet ze nog steeds gewekt worden na 9u op elke vrije dag 😉 Wat een luxe, toch?! Dat zeiden al onze vrienden, die ons met lieve argusogen aankeken toen we dit vertelden – iets wat wij maar niet goed leken te beseffen.

Ik ben eerder een ‘go with the flow’ type op vlak van slaap en voeding van mijn kind, waarbij ik op mijn gevoel afga en helemaal géén rekening houdt met regeltjes zoals die van maximale porties van flesvoeding en dergelijke. Hierdoor heb ik de eerste maanden met Naud, net zoals met Lena trouwens, niet nagedacht over slaap. Ik hoorde wel vriendinnen, familie en zelfs de kinderosteopaat vertellen over Snuggles & Dreams én het boek van Nathalie, toch leek het voor mij een ‘ver van mijn bed show’…

Tot ik dankzij een boek over refluxbaby’s tot de vaststelling kwam dat Naud oververmoeid was, hij was toen rond de 3 maanden oud. Hij was positief voor ALLE symptomen. Ik noem er hier enkele op: doet vaak hazenslaapjes en slaapt de nachten (nog) goed, valt moeilijk in slaap en heeft je hulp hierbij nodig, valt wel in slaap in de kinderwagen/draagzak/auto, is hyperactief en krijgt niet genoeg van stimulans, slaapt zeer weinig overdag en je weet niet waar je aan toe bent.

Daar las ik dat het belangrijker is dat hij eerst uit die vicieuze cirkel van oververmoeidheid raakte en dat focussen op het zelfstandig leren inslapen later wel zou volgen. We gingen meteen aan de slag om Naud meer ritme en regelmaat te bieden. Mijn man en ik spendeerden hiervoor zelfs een week van ons verlof afzonderlijk, zodat Naud in zijn bedje thuis rustig kon slapen en Lena een fijne daginvulling had. We deden er alles aan om hem te doen slapen.

Je hoort het misschien al aankomen: hij had uiteindelijk van alles nodig om in te slapen. Zo wiegden we hem ingebakerd met een speentje en knuffeldoekje in onze armen in slaap, om hem daarna al slapend in zijn babynestje te leggen. Een heleboel negatieve (en zelfs gevaarlijke!) slaapassociaties, wat wij op dat moment nog niet wisten en dus ook totaal niet bij stilstonden. Wat waren wij gewoon gelukkig dat hij overdag eens sliep, EINDELIJK! Wel werd meteen duidelijk dat hij tegen de nacht beter uitgerust was en daardoor minder lange blokken sliep. Ik begon alles meer op te volgen en registreerde zijn dutjes in een baby app: het was de start van onze reis rond Naud zijn slaap. Uiteindelijk ben ik toch bij Snuggles & Dreams terechtgekomen en schafte ik meteen enkele slaapgidsen online aan.

Ik keek mijn ogen uit toen ik al deze nieuwe kennis opdeed. Er ging werkelijk een nieuwe wereld voor ons open. Wat waren wij ook onder de indruk over hoe weinig wij eigenlijk rond dit onderwerp wisten en hoe we het helemaal anders (intuïtief) hadden aangepakt met ons eerste kindje.

Uiteindelijk hebben we een lange weg bewandeld, met het wegnemen van alle negatieve slaapassociaties (inclusief het speentje!) aan 4 maanden, een terugval met volledige ontregeling ten gevolge van ernstige ziekte met ziekenhuisopname, het lang blijven aanslepen van het toedienen van nachtvoedingen en het ontstaan van een ‘vroege vogel’… We hebben heel wat hordes doorlopen, met de nodige tranen en wanhopige gevoelens. We zijn nog steeds aan het sleutelen aan het ideale ritme, maar we hebben al heel veel bereikt: Naud kan zelfstandig inslapen, doorslapen en doet goede dutjes op dezelfde tijdstippen.

Het leven mét en na de reflux

Graag wil ik dit reflux- en slaapverhaal afsluiten met wat algemene, persoonlijke tips, zodat andere ouders zich hier mogelijks kunnen in herkennen en het op die manier een hulp kan betekenen. Ik heb het gevoel dat deze blog de lading niet eens dekt van hoe wij ons de afgelopen maanden hebben gevoeld.

Naast het dagelijks geluk en nieuwe uitdagingen dat een gezinsuitbreiding met zich meebrengt, blijft het zoeken naar het vinden van een nieuw evenwicht. Het verwelkomen van een baby binnen het gezin kan een hele opdracht zijn, waarbij je jezelf als ouder en/of binnen de relatie echt leert kennen. Soms is het ook afscheid nemen van het ‘oude leven’ of verwachtingen die je op voorhand had, met het aanvaarden van een nieuw gegeven. Het is niet abnormaal dat je hier even tijd voor nodig hebt, toch?

• Het langdurig slaaptekort is een harde noot om te kraken. Het is een hevige periode, vol emoties en met vaak weinig betekenisvolle hulp van buitenaf (wat niet kwalijk genomen kan worden natuurlijk: jij bent de ouder, jij bent verantwoordelijk voor de zorg van je kind) – wat het desondanks niet minder zwaar maakt. Ook jij hebt als ouder nood aan rust, en al zeker om goed voor je kindje te kunnen zorgen. Durf hiervoor uitkomen, hulp aan te nemen (en te vragen!) en schakel tijdig een goede nachtrust in. Als er niemand ’s nachts voor je kindje wil zorgen, wat bij ons ongeveer het geval was, ga dan zelf een nachtje elders slapen als je thuis de mogelijkheid niet hebt om apart te slapen. Het is het enige wat je erdoor zal helpen… Slaap is nodig om te overleven!
• Wat mij het slaaptekort hielp relativeren, is vasthouden aan het feit dat er ‘licht komt aan het einde van de tunnel’, ook al is het onduidelijk hoe lang die tunnel werkelijk zal zijn. Deze zware periode is tijdelijk. Ooit komen er weer betere tijden, waarbij je stilaan het (nieuwe) oude leven kan herop pikken en jezelf kan terugvinden. Hopelijk komt die tijd voor jou sneller dan je denkt. Op een bepaald moment zal je kindje doorslapen en kan je ook weer tegen een nieuw stootje zoals een mogelijke terugval bij ziekte. Eens de slaapbasis werd gelegd, kan er terug daarnaartoe gewerkt worden. Geloof me, ik ben echt al jaloers geweest op ouders met oudere kinderen. Op het evenwicht dat zij hebben gevonden en de nachtrust die ze wellicht terug hebben – maar het komt, ook voor ons! Hang in there… We’ll get there 🙂
• Let op dat de slaap van je baby (of andere zaken zoals voeding) geen obsessie wordt. Ik heb ervaren dat het een invloed kan hebben op de band met je kindje – dus leren loslaten is de boodschap ! Vind een houvast en goede balans tussen het volgen van de ‘regels’ en je eigen gevoel. Niet gemakkelijk, maar er bij stilstaan is al een grote stap.
• (Postnatale) depressie of depressieve episode: een nieuwe levenssituatie, hormonen en ernstig slaaptekort, een combinatie of elk afzonderlijk… Allen kunnen ze voor (onverwachte) neerslachtige gevoelens zorgen. Herken het, bij jezelf of bij anderen, en roep tijdig hulp in. Schaamte is nergens voor nodig. Het kan iedereen overkomen, zelfs de meest gelukkige en positieve mensen. Remember that!
• Kortom: een baby met reflux kan een serieuze (onverwachte) impact op je leven hebben. Zowel je fysieke, mentale en sociale gezondheid kunnen een flinke stoot krijgen. Door de intensiteit van de zorg voor je baby krijg je ook met een aantal gevoelens te maken, zoals verdriet, boosheid, angst, teleurstelling of schuldgevoel. Weet dat het voelen van deze emoties niet abnormaal is, dat ze vaak gewoon te wijten zijn aan het gebrek aan rust en door de continue zorg die je desondanks moet bieden aan je kindje. Accepteer deze gevoelens, laat die tranen lopen. Morgen is een nieuwe dag, wie weet gaat het dan weer beter. Onthoud: het komt echt goed en je bent niet alleen. Je doet het prima en bent een fantastische moeder. Blijf vooral je intuïtie volgen, welke je kan aanvullen met informatie en tips die je opdoet door het lezen van boeken of blogs en gesprekken met anderen – allemaal volgens eigen nood en ritme!

Nu ga ik er maar mee ophouden, of deze blog begint nog roman allures te krijgen 😉

Ik hoop vooral dat ik er op zijn minst 1 mama mee geholpen heb…

Veel liefs,

Nicky Somers 

In het artikel “Reflux bij baby’s: Oorzaken, symptomen en behandelingen om je kleintje te helpen beter te slapen” vind je alles over de aandoening terug.

Wil jij ook graag zelfstandig aan de slag met de slaapgidsen of online cursussen van Snuggles & Dreams? Of misschien wens je wat meer begeleiding? Bekijk dan hieronder ons aanbod!